ვაფასებთ თუ არა იმას რაც გვაქვს?

ჩემთან ღამეა 11:14 წუთი, დღემ ის ჩაიარა განსაკუთრებული არაფერი გამიკეთებია. ჯერ კიდევ 20 დეკემბერია, ვზივარ მარტო, ჩემს საყვარელ მუსიკას ვუსმენ, ყავას მივირთმევ და ჩემი მეგობრებისთვის გასაგზავნ საახალწლო მისალოც ბარათებს ვავსებ, მოკლეთ, რომ ვთქვა სრულ კომფორტში ვიმყოფები. ამ ბოლოს რატომღაც დამჩემდა შუაღამით საქმიანობა, რატომღაც გვიან ღამით თავს უფრო ენერგიულად ვგრძნობ და უფრო კრეატიული ვარ, გარდა ამისა ვამჩნევ, რომ უფრო დიდ დროს ვუთმობ საყოველთაო პრობლემებზე ფიქრს, ვიდრე ამას ოდესმე ვაკეთებდი. პოსტი სასიამოვნოდ დავიწყე, მართალია განწობა ძალიან კარგი მქონდა, მაგრამ რატომღაც გამახსენდა მხატვრული ფილმი სახელად “სორაია”, რომელიც რამდენიმე დღის წინ ვნახე და ისევ სევდამ დაისადგურა ჩემში, კინოს მოყოლას არ დავიწყებ დეტალურად, უბრალოდ ვიტყვი, რომ ფილმი გადაღებულია რეალურ ფაქტებზე დაყრდნობით და ეხება ახალგაზრდა ირანელ ქალს, რომელიც საკუთარი ქმრის სურვილით და ორგანიზებით უსამართლოდ დაადანაშაულეს ქმრის ღალატში  და აბსოლუტურათ უდანაშაულო 4 შვილის დედა ირანის ერთ-ერთ მიყრუებულ სოფელში ქვებით ჩაქოლეს. ვისაც ჩემი ძველი პოსტი გაქვთ წაკითხული სადაც ირანის ისლამური რესპუბლიკის ბარბაროსულ კანონს და პირსისხლიან მთავრობას ვაკრიტკიებ ალბათ იტყვით, რომ ბევრ დროს ვუთმობ ამ საკითხზე ფიქრს, მაგრამ რა ვქნა?! ეს არის თემა, რომელიც ბოლო დროს არ მაძლევს მოსვენებას. კარგად ვიცი, რომ არც ჩემი პოსტით და არც კრიტიკით არაფერი შეიცვლება რეალობაში, მაგრამ უბრალოდ ასეთი გზით მცირე განტვირთვას ვგრძნობ…

პოსტის დასაწყისში ვთქვი, რომ თავს ძალიან კომფორტულად, ვგრძნობ, თუმცა  ჩემი ფიქრებით უნებლიეთ გადავინაცვლე იმ ხალხზე ვინც ირანის ციხეებში ამ წუთებში სასიკვდილო განაჩენის სისრულეში მოყვანას ელოდება და თითოეული დღის გათენებას  ენით აუწერელი ტანჯვით და შიშით ელოდება.

დამაინტერესა ბოლო დროინდელმა ახალმა ამბებმა ადამიანის უფლებების დაცვის მხრივ ირანში, ამიტომ რამდენიმე გავლენიანი ორგანიზაციის ვებ-გვერდს მივაშურე, გავხსენი გვერდი, სტატიის სათაური “1979 წლიდან დღემდე, ირანში რამდენიმე ათასი ადამიანი დასაჯეს სიკვდილით, არატრადიციული სექსუალური ორიენტაციის გამო.” სტატიაში ნათქვამია: ოფიციალური ირანი სიამაყით აცხადებს, რომ: ადამიანი რომელიც არის არატრადიციული სექსუალური ორიენტაციის, უნდა დაისაჯოს სიკვდილით და თან წამებით, განურჩევლად სქესისა და ასაკისა, 2005 წელს ირანში ჩამოახრჩვეს არასრულწლოვანი ბავშვი იმ მიზეზით, რომ იგი შემჩნეულ იქნა ჰომოსექსუალურ ქმედებაში არ არის დაკონკრეტებული რა ვითარებაში, მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს, უბრალოდ დავფიქრდი და გამიჩნდა უამრავი მოსაზრება. ირანში იმ ქვეყანაში სადაც ზოგადად თუნდაც ქალის და მამაკაცის ქორწინების გარეშე სექსუალური კავში სიკვდილით ისჯება როგორ უნდა განვითარდეს ახალგაზრდა თაობა? წარმოიდგინეთ როდესაც გარდატეხის ასაკში ჰორმონების მოჭარბება იწვევს ნერვულ გაღიზიანებას და ამავდროულად იცი ის, რომ თუ ვინმესთან სექსუალურ კავშირს დაამყარებ ამისთვის სიკვდილით დაგსჯიან, რა უნდა ქნა? გამოსავალი პრაქტიკულად არ რჩება, მოზარდმა ან სიცოცხლის ფასად უნდა გარისკოს იმ რამდენიმე წამით სიამოვნებისთვის რომელსაც ორგაზმი ჰქვია, თუ არადა უმძაფრესი სექსუალური სურვილის ჩახშობის გზით საკუთარ ფსიქიკას უნდა მიაყენოს გამოუსწორებელი ზიანი, რომელმაც სამომავლოდ შეიძლება წარუშლელი კვალი დატოვოს მის სრულფასოვან აზროვნებაზე. ფაქტი კი ფაქტად რჩება და ირანის პირსისხლიანი ხელისუფლება და უმკაცრესი ისლამური რეჟიმი სავსებით სამართლიანად მიიჩნევს იმ აზრს, რომ უმჯობესია 16 წლის ახალგაზრდა ჩამოახრჩოს ვიდრე ამ ბავშვა თავისი ასაკის და მოჭარბებული ვნებების გამო მაპატიეთ და “გაათაოს”… საინტერესოა, რა ზომებს მიმართავს ისლამური კანონები მასტურბაციის შემთხვევაში? თუმცა ამ თემაზე ჯერ-ჯერობით არსად არაფერი უხსენებიათ, თუ გავითვალისწინებთ იმ ფაქტს, რომ ირანი უკუგანვითარების პრინციპით მიდის, სავარაუდოდ უახლოს მომავალში ალბათ მასტურბაციისთვის, როგორც მინიმუმ სამუდამო პატიმრობას დააწესებენ… ზემოთ ხსენებულ სტატიაში ნაქვამია ისეთი რამ რამაც კიდევ უფრო დიდი გაღიზიანება გამოიწვია ჩემში ანუ, თუ არასრულწლოვანი პიროვნება შემჩნეული იქნება ისეთ საქმიანობაში, რომელიც  ირანის კანონმდებლობით სიკვდილით დასჯას ითვალისწინებს მაშინ არასრულწლოვანი უნდა იქნას დაპატიმრებული და სასიკვდილო განაჩენი სისრულეში უნდა მოიყვანონ მხოლოდ მას შემდეგ რაც სრულწლოვანი გახდება, ამაზე მეტი ცინიზმი და ადამიანის სიცოცხლით თმაში რაღა უნდა იყოს? წარმოიდგინეთ იმ ბავშვის მდგომარეობა, რომელიც ციხეში შესაძლოა რამდენიმე წელი იჯდეს მანამდე, სანამ სიკვდილით დასჯიან და რისი გულისთვის? იმისათვის,რომ მან დაიკმაყოფილა არც მეტი არც ნაკლები ბუნებრივი მოთხოვნილება…ერთი სტატია, რომ დავამთავრე, მეორეზე გადავედი, ერთ-ერთი ირანული გაზეთი უწყება, რომ თეირანთან ახლოს, ერთ-ერთ სოფელში 18 წლის გოგო ქვებით ჩაქოლეს იმის გამო, რომ იგი საკუთარი ძმისგან დაორსულდა. არ იფიქროთ, რომ მე ინცესტის მომხრე ვარ, პირიქით, არანაირად არ ვამართლებ მათ საქციელს, მაგრამ სასიკვდილოთ არავინ მემეტება, მითუმეტეს ისეთი მიზეზის გამო, რომელიც თავად სახელმწიფოშო გამეფებული რეჟიმის გამო ხდება. აბა დაფიქრდით თუ მართალი არ ვარ, და-ძმა, რომელიც ირანის განუვითარებელ და ჩამორჩენილ სოფელში იზრდება და ერთმანეთის მეტს ვერავის ხედავს, არანაირი გართობდა და წვეულება, მითუმეტეს არანაირი სექსუალური კავშირი, რას იზამს? რათქმაუნდა დიდი ალბათობა არსებობს, რომ მსგავსი რამ ჩაიდინოს, დარწმუნებული ვარ მათ ამის დამალვა სურდათ, მაგრამ ვინაიდან იმის გამო რომ ირანში პრეზერვატივის საყიდლად რამის პრეზიდენტის ნებართვაა საჭირო გოგო დაორსულდა ამიტომ ამის დამალვა შეუძლებელი გახდა, გამოსავალი კი სოფლის ბარბაროსებმა ჩაქოლვაში ნახეს და არც დააყოვნეს, საინტერესოა, რამდენი ახალგაზრდა ყავთ მოკლული?! რაც  ოფიციალური მონიტორინგის მიღმა დარჩა, ალბათ უამრავი…

სურათზე კარგად ჩანს, თუ 2005 წლის 19 ივლისს როგორ გაუსწორდნენ 17 და 18 წლის ორ არატრადიციული სექსუალური ორიენტაციის მქონე ახალგაზრდას. ირანში ქალაქ  მაშადში. როდესაც ამ კადრს შევხედე გამხასენდა ირანის პრეზიდენტი, რომელმაც სულ ორიოდე თვის წინ აშშ-ში ოფიციალური ვიზისტის დროს კოლუმბიის უნივერსიტეტში სიამაყით განაცხადა, რომ ირანში თურმე ჰომოსექსუალი ახალგაზრდები არ არსებობენ… მე მცირეოდენ შესწორებას გავაკეთებდი მის ნათქვამში : “ირანში ჰომოსექსუალები არსებობენ, მაგრამ ჩვენ მათ ვხოცავთ განურჩევლად მათი ასაკისა და სქესისა.”

სამწუხაროდ უამრავი მსგავსი ფაქტის მოყვანა შეიძლება. ჩემი და არამარტო ჩემი შეხედულებით ირანის საშინელი რეჟიმის გამო იქ მცხოვრები უამრავი ახალგაზრდა განიცდის გონებრივ დეგრადაციას და ხშირად სჩადის ისეთ საქციელს, რის გამოც სიკვდილით უსწორდებიან, ანუ თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ირანის ხელისუფლებას, შექმნილი აქვს ოფიციალური სასაკლაო და ახალი მსხვერპლის მოლოდინში ინტერესით ატრიელებს კარუსელს. დაახლოებით ისეთ კარუსელს ვატიკანში, ინკვიზიციის დროს, რომ ატრიალებდნენ ცეცხლზე და  ზედ ადამიანი ყავდათ გაკრული, აქვე სურათს ვამაგრებ მეტი თვალსაჩინოებისათვის… დიდიხანია ვატიკანმა ბოდიში მოიხადა მსოფლიოს წინაშე ინკვიზიციების გამო. მებადება კითხვა, ნეტავ ოდესმე თუ დადგება დრო, როდესაც ირანი გააცნოებიერებს, რომ თანამედროვე ინკვიზიციით არის დაკავებული და ყოველივე ამას სიამაყით სჩადის ისლამის კალთას ამოფარებული, ისევე როგორც ერთ დროს ვატიკანი კათოლიციზმის სიწმინდეებს ამოფარებული…

ირანის თემა ჩემთვის დაუსრულებელია, ამ საკითხზე სამწუხაროდ უამრავი მასალა მოიპოვება და წერაც გაუთავებლად შეიძლება, თუმცა დასასრულისკენ მივდივარ, ალბათ როდესაც გრძნობები კიდევ გამიმძაფრდება კვლავ დავუბრუნდბი ამ თემას, თუმცა მანამდე კიდევ ერთი ფაქტი მინდა მოვიყვანო, რომელსაც ერთ-ერთი ცნობილი გამოცემა როიტერსი ავრცელებს: 2010 წლის 20 დეკემბერს, გამთენიისას სულ რაღაც 24 საათის წინ  მაშინ როდესაც უმეტესობა ჩვენთაგანს მშვიდად გვეძინა თეირანთან ახლოს 12 ადამიანი ჩამოხრჩვეს, მათგან 11 მამაკაცი და 1 ქალი და სამწუხაროდ რაც დრო გადის ეს სია სულ უფრო იზრდება…

ამ პოსტით კიდევ ერთხელ ვცადე ჩემი და არამარტო ჩემი არამედ მილიონობით ადამიანის აზრის გაზიარება , რომ ეს ბარბაროსობა უნდა დამთავრდეს, არ ვიცი როდის ან რა გზებით, მაგრამ აუცილებლად უნდა დასრდულდეს… მანამდე კი დავფიქრდეთ პოსტის სათაურზე და დავუსვათ საკუთარ თავს შეკითხვა: “ნამდვილად ვაფასებთ თუ არა ყველაზე დიდ განძს, რასაც თავისუფლება ჰქვია?!”